ایدز

ایدز (سندروم نقص ایمنی اکتسابی)، یک بیماری مزمن است که می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند و عامل آن ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) است. ویروس HIV با آسیب رساندن به سیستم ایمنی شما، در مبارزه بدن علیه ارگانیسم‌های بیماری‌زا، اختلال ایجاد می‌کند. HIV از راه تماس جنسی و همچنین از طریق تماس با خون آلوده و نیز از مادر به فرزند، در دوران بارداری، زایمان و شیردهی منتقل می‌شود.

ممکن است سال‌ها طول بکشد تا HIV سیستم ایمنی شما را آنقدر ضعیف کند که بتوان گفت به ایدز مبتلا شده اید. درمانی برای AIDS یا HIV وجود ندارد، اما داروهایی هستند که می‌توانند به طور قابل ملاحظه‌ای پیشرفت بیماری را کاهش دهند. این داروها میزان مرگ ناشی از ایدز را در بسیاری از کشورهای پیشرفته کاهش داده‌اند اما HIV همچنان تلفات زیادی در افریقا، هایتی و قسمت‌هایی از آسیا وارد می‌کند.

بیشتر بخوانیم: 

[accordion]
[item title=”علائم و نشانه‌های عفونت HIV و ایدز کدامند؟”]

علائم بیماری HIV و AIDS بسته به مرحله عفونت متفاوت است.

عفونت اولیه

بیشتر افراد آلوده به ایدز، طی یک یا دو ماه بعد ورود ویروس به بدنشان، علائمی مشابه آنفولانزا نشان می‌دهند. این بیماری که به عنوان عفونت HIV حاد یا اولیه نامیده می‌شود، ممکن است چند هفته به طول بینجامد. علائم و نشانه‌های احتمالی شامل:
• تب
• سردرد
• درد عضلانی
• راش یا دانه های پوستی
• لرز
• گلودرد
• زخم در دهان یا ناحیه تناسلی
• ورم غدد لنفاوی به ویژه در ناحیه گردن
• درد مفصل
• عرق شبانه
• اسهال
با اینکه علائم عفونت HIV در این مرحله به اندازه‌ای خفیف است که ممکن است به آن توجه نشود، اما تعداد ویروس در جریان خون (بار ویروسی) در این مرحله بالا است. انتقال ویروس HIV در مرحله اولیه بیشتر از مراحل بعدی عفونت است.

عفونت نهفته بالینی (دوره کمون)

بعضی افراد در عفونت نهفته بالینی HIV دچار ورم مزمن غدد لنفاوی می شوند. در غیر این صورت ممکن است در این مرحله هیچ علامتی مشاهده نشود. در این مرحله HIV در بدن، درون سلول‌های سفید می‌ماند.
عفونت نهفته بالینی معمولا 8 تا 10 سال طول می‌کشد. برخی افراد هم به مدت بیشتری در این مرحله می‌مانند اما سایرین خیلی زودتر بیماری‌های جدی‌تری را بروز می‌دهند.

علائم اولیه عفونت HIV

همزمان با ادامه همانند سازی ویروس و از بین بردن گلبول‌های سفید، ممکن است عفونت خفیف یا علائم مزمن و نشانه‌هایی مانند موارد زیر را بروز دهید:
• تب
• خستگی
• ورم غدد لنفاوی (معمولا از علائم اولیه عفونت HIV است.)
• اسهال
• کاهش وزن
• سرفه
• تنگی نفس

پیشروی به مرحله AIDS

در صورتی که برای عفونت HIV خود درمانی دریافت نکنید، عفونت معمولا طی ده سال به مرحله AIDS پیشروی می‌کند.هنگامی که AIDS بروز می‌کند، سیستم ایمنی شما به شدت آسیب دیده است که شما را نسبت به عفونت‌های فرصت طلب، بیماری‌هایی که برای فردی با سیستم ایمنی سالم مشکلی ایجاد نمی‌کنند، مستعد می‌کند.

علائم و نشانه‌های برخی از این عفونت‌ها شامل:

• تعریق شبانه شدید
• لرز ویا تب بالای 100 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) برای چند هفته
• سرفه
• نفس‌تنگی
• اسهال مزمن
• لکه‌های سفید ماندگار یا زخم‌های غیر‌طبیعی در دهان
• سردرد
• خستگی بی‌دلیل و مداوم
• انحراف و تاری دید
• کاهش وزن
• راش و برآمدگی پوستی

[/item]
[item title=”چه هنگام به پزشک مراجعه کنیم؟”]

در صورتی که فکر می‌کنید به HIV مبتلا شده‌اید یا در خطر ابتلا به HIV هستید، در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کنید.

[/item]
[item title=”عامل ایجاد کننده ایدز چطور به وجود آمده است؟”]

دانشمندان معتقدند ویروسی مشابه HIV ابتدا در جمعیت شامپانزه‌ها و میمون‌ها در افریقا وجود داشته است، جایی که برای غذا صید می‌شده‌اند. تماس با خون حیوان هنگام کندن پوست و پختن، باعث انتقال ویروس به انسان و ایجاد HIV شده است.

[/item]
[item title=”چگونه HIV تبدیل به AIDS می‌شود؟”]

HIV سلول‌های CD4 را از بین می‌برد؛ گونه‌ای از گلبول‌های سفید که نقش زیادی در مبارزه بدن علیه بیماری دارند. با کشته شدن گلبول‌های سفید CD4 بدن شما ضعیف‌تر می‌شود. ممکن است چندین سال قبل از بروز AIDS به HIV مبتلا شده‌باشید. افراد مبتلا به HIV هنگامی به AIDS دچار می‌شوند که تعداد گلبول‌های CD4 آنها به کمتر از 200 می‌رسد یا دچار پیچیدگی‌های مشخصه ایدز می‌شوند مانند:
• ذات الریه نوموسیستیک
• سایتومگالوویروس
• توکسوپلاسموز
• سل
• کریپتوسپوریدیوز

[/item]
[item title=”HIV چگونه منتقل می‌شود؟”]

برای ابتلا به HIV باید خون آلوده، منی یا ترشحات واژن وارد بدن شما شود. ممکن نیست از طریق تماس معمولی، مثل دست دادن، بوسیدن، بغل کردن یا رقصیدن با کسی که مبتلا به HIV یا ایدز است، بیماری شوید. HIV نمی‌تواند از طریق هوا، آب یا نیش حشرات منتقل شود.
ممکن است از طرق مختلف به HIV مبتلا شوید:
– رابطه جنسی: عفونت HIV از طریق رابطه ی جنسی واژینال، مقعدی و دهانی با شریک جنسی که ترشحات منی، واژینال یا خونی آن به بدن شما منتقل شود، منتقل می شود.
– انتقال خون: ویروس ایدز می تواند از طریق انتقال خون نیز منتقل شود، گرچه امروزه تستهای غربالگری برروی خون در بیمارستان صورت می گیرد که این خطر را کاهش می دهد.
– استفاده از سوزن اشتراکی: ویروس از سوزن و سرنگ‌های آغشته به خون آلوده منتقل می گردد.
– در طی حاملگی، زایمان یا شیردهی: ویروس ایدز می تواند از این روشها از مادر به فرزند منتقل شود اما استفاده از داروهای ضد ویروس HIV امکان انتقال ویروس از مادر به فرزند را به شدت کاهش می دهد.

[/item]
[item title=”عوامل خطرزا در ابتلا به ایدز کدامند؟”]

• رابطه جنسی کنترل‌نشده. رابطه جنسی کنترل‌نشده یعنی استفاده نکردن از کاندوم لاتکس یا پلی‌اورتان جدید در هر مرتبه. احتمال خطر در برقراری رابطه جنسی از طریق مقعدی بیشتر از واژن است. با تعدد شریک‌های جنسی، احتمال ابتلا افزایش می‌یابد.
• ابتلا به بیماری مقاربتی دیگر. بسیاری از بیماری‌های مقاربتی (بیماری‌هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند) زخم‌های باز در ناحیه تناسلی شما ایجاد می‌کنند. این زخم‌ها مانند درب ورود ویروس HIV را به بدن تسهیل می‌کنند.
• استفاده از مواد مخدر تزریقی. افرادی که از مواد مخدر تزریقی استفاده می‌کنند، معمولا سوزن و سرنگ خود را به اشتراک می‌گذارند. این کار باعث تماس آنها با قطرات خون فرد دیگر می‌شود.
• مردانی که ختنه نشده‌اند. مطالعات نشان می‌دهند این افراد بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی قرار دارند.

[/item]
[item title=”چه بیماری هایی بدنبال ابتلا به ایدز بروز می کنند؟”]

عفونت HIV به شدت سیستم ایمنی شما را تضعیف کرده و شما را به بسیاری از عفونت‌ها و انواعی از سرطان مستعد می‌کند.

عفونت‌های رایج در مبتلایان HIV و ایدز

• سل: در جوامع غیرپیشرفته، سل یکی از عفونت‌های رایج فرصت‌طلب مرتبط با HIV و یکی از دلایل مرگ افراد مبتلا به ایدز است. میلیون‌ها نفر به هر دو بیماری HIV و سل مبتلا هستند. بسیاری از متخصصان معتقدند دو بیماری اپیدمی‌های دوقلو هستند.
• سالمونلا: ممکن است این عفونت باکتریایی را از غذا یا آب آلوده بگیرید. علائم و نشانه‌ها شامل اسهال شدید، تب، لرز، دل‌درد و گاهی استفراغ است. با اینکه همه افرادی که در مجاورت باکتری سالمونلا قرار می‌گیرند ممکن است به این بیماری مبتلا شوند، با این حال ابتلا به این بیماری در افراد HIV مثبت بسیار شایع‌تر است.
• سیتومگالوویروس: این هرپس ویروس شایع توسط مایعات بدن مانند بزاق، ادرار، خون، مایع منی، شیر سینه منتقل می‌شود. سیستم ایمنی سالم ویروس را غیر فعال کرده و ویروس در بدن به حالت نهفته باقی می‌ماند. در صورتی که سیستم ایمنی شما ضعیف شود، ویروس دوباره ظاهر می‌شود و باعث آسیب به چشم‌ها، لوله گوارش، ریه‌ها و سایر ارگان‌ها می‌شود.
• کاندیدیا : کاندیدیازیس یا برفک یک عفونت رایج مرتبط با HIV است که باعث ایجاد لایه‌ای کلفت و سفید بر غشای موکوزی دهان، زبان، مری یا واژن می‌شود. کودکان به خصوص علائم شدیدی در ناحیه دهان و مری خواهند داشت که غذا خوردن را برای آن‌ها دردناک می‌کند.
• مننژیت کریپتوکوکی: مننژیت التهاب پرده و مایعی است که اطراف مغز و نخاع شما را احاطه کرده است. مننژیت کریپتوکوکی از عفونت‌های شایع دستگاه عصبی مرکزی است که با HIV در ارتباط است که به وسیله قارچی که در خاک وجود دارد ایجاد می‌شود. بیماری ممکن است با مدفوع خفاش و پرندگان هم در ارتباط باشد.
• توکسوپلاسموز: این بیماری مرگبار توسط توکسوپلاسما گوندی ایجاد می‌شود، انگلی که از گربه منتقل می‌شود. گربه‌های آلوده انگل را از طریق مدفوع خود دفع می‌کنند و از این راه انگل به سایر حیوانات و انسان منتقل می‌شود.
• کریپتوسپوریدیوم : این عفونت توسط انگلی روده‌ای منتقل می‌شود که به کثرت در حیوانات دیده می‌شود. شما با خوردن آب و غذای آلوده به کریپتوسپوریدیوزیس مبتلا می‌شوید. انگل در روده و مجاری صفراوی شما رشد می‌کند و منجر به اسهال شدید و مزمن در افراد آلوده به ایدز می‌شود.

سرطان‌های مرتبط با HIV و ایدز

• سارکوم کاپوسی : نوعی از تومور در دیواره رگ‌های خونی. این سرطان در افرادی که به HIV مبتلا نیستند، رایج نیست اما در افراد HIV مثبت معمول است.
سارکوم کاپوسی معمولا به صورت جراحت قرمز، صورتی یا بنفش بر پوست و دهان ظاهر می‌شود. در افرادی که پوست تیره دارند، ممکن است جراحات به رنگ قهوه‌ای تیره یا سیاه باشند. سارکوم کاپوسی می‌تواند ارگان‌های داخلی مانند لوله گوارش و ریه‌ها را درگیر کند.
• لنفوم: این گونه سرطان، از گلبول‌های سفید منشا می‌گیرد و معمولا ابتدا در گره‌های لنفی ظاهر می‌شود. رایج‌ترین علامت اولیه، ورم بدون درد گره‌های لنفی در گردن، زیر بغل و کشاله ران است.

سایر پیچیدگی‌ها

• سندروم Wasting: درمانهای تهاجمی، تعداد افراد مبتلا به سندروم Wasting را کاهش داده است اما همچنان بسیاری از افراد مبتلا به ایدز را درگیر می‌کند. مشخصه آن از دست دادن حداقل ده درصد از وزن بدن است که معمولا با اسهال، تب و ضعف همراه است.
• پیچیدگی‌های عصبی: با اینکه به نظر نمی‌رسد ایدز سلول‌های عصبی را آلوده کند، اما باعث پیچیدگی‌های عصبی مانند سردرگمی، فراموشی، افسردگی، اضطراب و اختلال در راه رفتن می‌شود. یکی از رایج‌ترین پیچیدگی‌های عصبی، پیچیدگی زوال عقل ایدز است که منجر به تغییرات رفتاری و زوال عملکرد ذهنی می‌شود.
• بیماری کلیه: نفروپاتی مرتبط با HIV (HIVAN) التهاب فیلتر های کوچک کلیه‌های شماست که آب اضافه و مواد زائد جریان خون شما را خارج کرده و به ادرار منتقل می‌کند. به علت زمینه ارثی، احتمال HIVAN در افراد سیاه‌پوست بیشتر است. صرف‌نظر از تعداد CD4 ها، در افرادی که HIVAN در آنها تشخیص داده شده است، باید درمان ضد ویروس ایدز آغاز شود.

[/item]
[item title=”تشخیص”]

چه آزمایش‌هایی برای تشخیص ایدز لازم است؟

HIV معمولا با آزمایش بزاق یا خون شما برای یافتن آنتی‌بادی علیه ویروس، تشخیص داده می‌شود. متاسفانه تا 12 هفته طول می‌کشد تا بدن شما این آنتی‌بادی را تولید کند. در موارد معدودی، تا شش ماه طول می‌کشد تا نتیجه تست آنتی‌بادی HIV مثبت شود. در راه جدیدتری که برای شناسایی آنتی‌ژن HIV استفاده می‌شود، پروتئینی که بلافاصله بعد عفونت توسط باکتری تولید می‌شود، نتیجه را طی چند روز تایید می‌کند. تشخیص زودهنگام موجب می‌شود افراد مراقبت‌های ویژه‌ای را رعایت کنند تا از انتقال ویروس به سایرین جلوگیری کنند. شواهد متعددی وجود دارد که درمان زودهنگام مفید واقع می‌شود.

آزمایش‌های لازم برای طراحی روند درمان

در صورتی که مشخص شد به HIV یا ایدز مبتلا هستید، انواع مختلفی از آزمایشات می‌توانند به پزشک شما کمک کنند بداند در کدام مرحله از بیماری هستید. این تست‌ها شامل:
• شمارش CD4: CD4 ها سلول‌هایی هستند که به طور اختصاصی توسط HIV مورد هدف قرار گرفته و نابود می‌شوند. تعداد CD4 فرد سالم از 500 تا بالای 1000 متغیر است. حتی در صورتی که علائمی ندارید، هنگامی که تعداد CD4 شما به کمتر از 200 می‌رسد، HIV به ایدز پیشروی می‌کند.
• بار ویروسی: این تست میزان ویروس در خون شما را اندازه‌گیری می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند در افرادی با بار ویروسی بیشتر، بیماری وضع وخیم‌تری داشته و کمتر به درمان جواب می دهد.
• مقاومت دارویی: این آزمایش خون نشان می‌دهد آیا گونه HIV که به آن مبتلا هستید به داروهای خاص ضد HIV مقاوم هست یا خیر.

آزمایش‌های لازم برای تعیین بیماری های همراه

ممکن است پزشک شما آزمایش‌هایی برای بررسی عفونت‌ها و پیچیدگی‌های دیگر تجویز کند:
• سل
• هپاتیت
• توکسوپلاسموزیس
• عفونت‌هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند.
• آسیب کبد یا کلیه
• عفونت مجاری ادراری

[/item]
[item title=”درمان”]

اصول درمان ایدز کدامند؟

برای ایدز و HIV درمانی وجود ندارد اما ترکیبی از داروها می‌توانند ویروس را کنترل کنند. هر گروه از داروهای ضد HIV، ویروس را از راه خاصی مهار می‌کنند. بهتر است حداقل سه دارو از دو گروه مختلف با هم ترکیب شوند تا از به وجود آمدن گونه‌هایی از HIV که به یک دارو مقاوم اند، جلوگیری شود.
دسته‌های مختلف داروی ضد HIV شامل:
• مهار کننده آنزیم رونویسی معکوس غیر نوکلئوزیدی(NNRTIs): NNRTIs پروتئینی را که ویروس برای همانند سازی خود نیاز دارد، غیر‌فعال می‌کند.
• مهار کننده آنزیم رونویسی معکوس نوکلئوزیدی (NRTIs): NRTIs واحد‌هایی اشتباه مشابه واحدهایی هستند که HIV برای همانندسازی خود نیاز دارد.
• مهارکننده‌های پروتئاز (PIs): مهار کننده‌های پروتئاز، آنزیم پروتئاز را که سلول برای همانند‌سازی خود به آن نیاز دارد، مهار می‌کنند.
• ورود یا همجوشی: این دارو‌ها از ورود ویروس HIV به درون سلول‌های CD4 جلوگیری می‌کنند.
• مهار‌کننده‌های اینتگراز: Raltegravirبا مهار کردن اینتگراز، پروتئینی که HIV برای وارد کردن ماده ژنتیک خود به سلول‌های CD4 نیاز دارد، عمل می‌کند.

چه هنگام درمان را شروع کنیم؟

طبق دستورالعمل سازمان خدمات انسانی و سلامت، هر فرد مبتلا به HIV بدون توجه به تعداد CD4 باید داروهای ضد ویروس را دریافت کند. با این حال بعضی از متخصصان دستورالعمل را به دلیل سمی بودن استفاده طولانی از این داروها، مقاومت دارویی، هزینه و دشواری ادامه رژیم، مورد سوال قرار می‌دهند.
با این حال در موارد زیر باید درمان را شروع کنید:
• علائم جدی دارید
• دچار عفونت فرصت‌طلب شده‌اید
• تعداد CD4 شما زیر 350 است
• باردار هستید
• بیماری کلیوی مرتبط با HIV دارید
• تحت درمان هپاتیت B هستید

درمان می‌تواند دشوار باشد

رژیم درمانی HIV ممکن است شامل استفاده از چندین قرص در زمان مشخص، برای باقی عمر باشد. عوارض جانبی شامل:
• حالت تهوع، استفراغ و اسهال
• بیماری قلبی
• ضعف استخوان‌ها
• تنگی نفس
• راش پوستی
• از بین رفتن استخوان، به ویژه در مفاصل لگن

بیماری‌ها و درمان‌های همراه

کنترل بعضی مشکلات سلامتی که با افزایش سن ایجاد می‌شوند، با وجود HIV مشکل‌تر خواهند شد. بعضی از داروهایی که به طور معمول برای بیماری‌های قلبی عروقی، متابولیسمی و استخوانی مرتبط با سن مورد استفاده قرار می‌گیرند، ممکن است با داروهای ضدHIV تداخل داشته باشند. درباره شرایط دیگری که برای آن دارو مصرف می‌کنید، با پزشک خود مشورت کنید.

پاسخ به درمان

پزشک شما بار ویروسی و تعدادCD4 را اندازه می‌گیرد تا پاسخ شما به درمان را بررسی کند. بار ویروسی باید در آغاز درمان و سپس هر سه تا چهار ماه در طول درمان، اندازه‌گیری شود . تعداد CD4 باید هر سه تا شش ماه کنترل شود.
درمان HIV باید بار ویروسی شما را تا جایی که قابل اندازه‌گیری نباشد، کاهش دهد. این به معنای از بین رفتن HIV شما نیست؛ بلکه به این معنا است که تست به اندازه‌ای دقیق نیست که بتواند این مقدار را اندازه‌گیری کند. هنگامی که بار ویروسی شما غیر قابل شمارش است، همچنان می‌توانید HIV را به دیگران منتقل کنید.

[/item]
[item title=”چطور می توانم برای درمان ایدز به خودم کمک کنم؟”]

با اینکه دریافت دارو درمانی در ایدز و HIV اهمیت دارد، مهم است در مراقبت از خود نقش فعالی داشته باشید. پیشنهاد‌های زیر به شما کمک می‌کند مدت بیشتری سالم بمانید:
• از غذاهای سالم استفاده کنید. حتما از میوه‌های تازه، سبزیجات، دانه‌ها و پروتئین خالص و کم چرب استفاده کنید. غذای سالم به شما کمک می‌کند قوی باشید، به شما انرژی می‌دهند و به سیستم ایمنی شما کمک می‌کند.
• از خوردن بعضی غذاها بپرهیزید. بیماری‌هایی که بر اثر خوردن غذا ایجاد می‌شوند، می‌توانند در افراد مبتلا به HIV شدید باشند. از خوردن مواد غذایی غیر‌پاستوریزه، غذاهای نپخته و خام مانند تخم‌مرغ نپخته، غذاهای دریایی مانند صدف، سوشی یا ساشیمی (غذای ژاپنی شامل ماهی نپخته) اجتناب کنید. گوشت را تا جایی که کاملا پخته شود طبخ کنید یا تا جایی که رنگ صورتی بر آن باقی نماند.
• واکسیناسیون دریافت کنید. این راه می‌تواند از ابتلا به بیماری‌هایی مانند آنفولانزا و ذات الریه جلوگیری کند. اطمینان حاصل کنید واکسن دارای ویروس زنده نیست چرا که می‌تواند برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، خطرناک باشد.
• مراقبت همراهی حیوانات باشید. بعضی حیوانات انگل‌هایی دارند که ممکن است باعث بروز عفونت در افراد HIV مثبت شود. مدفوع گربه می‌تواند باعث توکسوپلاسموزیس شود. خزندگان ممکن است ناقل سالمونلا باشند و پرندگان می‌توانند قارچ کریپتوکوکوس یا هیستوپلاسموزیس را انتقال دهند.

دارو‌های پیشنهادی

بعضی افراد مبتلا به HIV از مکمل‌های غذایی استفاده می‌کنند که گفته می‌شود سیستم ایمنی را تقویت می‌کند یا عوارض جانبی داروهای ضد HIV را خنثی می‌کند.

مکمل‌هایی که می‌توانند مفید باشند

روغن ماهی: بعضی داروهای ضد HIV می‌توانند باعث افزایش میزان کلسترول شوند. مطالعات نشان می‌دهند روغن ماهی می‌تواند این مقادیر را کاهش دهد.
پروتئین Whey: این پروتئین که از پنیر بدست می آید می‌تواند به افراد مبتلا به HIV کمک کند تا افزایش وزن پیدا کنند. به نظر می‌رسد پروتئینWhey، اسهال را کاهش داده و تعداد CD4 را بیشتر می‌کند.

مکمل‌هایی که ممکن است خطرناک هستند

عصاره ی Saint jones’ Wort: بیشتر برای مبارزه با افسردگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مکمل می‌تواند اثرگذاری بعضی داروهای ضد HIV را بیش از 50 درصد کاهش دهد.
مکمل‌های سیر: با اینکه سیر می‌تواند به ارتقای سیستم ایمنی کمک کند، با این حال با بسیاری داروهای ضد HIV تداخل دارد و اثرگذاری آنها را تا 50 درصد کاهش می‌دهد. معمولا خوردن سیر در غذا، بدون خطر به نظر می‌رسد.

تحمل کردن و حمایت

فهمیدن اینکه به بیماری تهدید کننده زندگی مبتلا هستیم، ویران‌کننده است. پیامد‌های مالی، احساسی و اجتماعی ایدز یا HIV، می‌تواند تحمل این بیماری را نه تنها برای شما بلکه برای نزدیکان شما، سخت‌تر کند.
خوشبختانه سرویس‌ها و منابع متعددی برای افراد مبتلا به HIV فراهم است. بیشتر کلینیک‌های HIV، دارای مددکار اجتماعی، مشاور و پرستارانی هستند که می‌توانند به شما مستقیما کمک کنند یا شما را به افرادی که می‌توانند به شما کمک کنند، معرفی کنند. آنها می‌توانند امکان ایاب و ذهاب شما را به مطب دکتر فراهم کنند، در خانه‌داری و نگهداری از کودک به شما کمک کنند، مشکلات استخدام و قانونی را پیگیری کنند، در صورت مشکلات شدید مالی، به شما کمک کنند.
کنار آمدن با بیماری، می‌تواند دشوارترین کاری باشد که در طول زندگی انجام داده‌اید. برای برخی افراد داشتن ایمان قوی یا احساس وجود داشتن موجودی بزرگتر از خودشان، روند را آسان‌تر می‌کند. سایرین به دنبال مشاوره با فردی هستند که درباره HIV و ایدز می‌داند. با این حال بعضی افراد با تصمیمی آگاهانه، سعی می‌کنند از زندگیشان نهایت استفاده را ببرند یا به سایر افرادی که به بیماری مبتلا هستند، کمک کنند.

[/item]
[item title=”راهنمایی های مرهم”]

واکسنی برای HIV وجود ندارد و درمانی هم برای ایدز نیست، اما محافظت از خود و دیگران در برابر عفونت ممکن است. این به معنای یادگیری درباره ایدز و جلوگیری از ورود مایعات آلوده به HIV شامل خون، منی، ترشحات واژن، و شیر سینه ،به بدنتان است.

برای جلوگیری از انتشار HIV:

• در هربار رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید. در صورتی که از وضعیت HIV شریک جنسی خود مطلع نیستید، در هر رابطه واژینال یا آنال از کاندوم استفاده کنید. خانم‌ها می‌توانند از کاندوم مخصوص بانوان استفاده کنند. از روان‌کننده هایی با اساس مائی استفاده کنید. چرب‌کننده‌هایی با پایه روغنی، کاندوم را ضعیف کرده و باعث شکستن آن می‌شوند. برای برقراری رابطه جنسی دهانی از کاندوم، مسدودکننده دندانی(قطعه‌ای لاتکس درمانی) یا از پوشش پلاستیکی استفاده کنید.
• در صورتی که به HIV مبتلا هستید، به شریک جنسی خود اطلاع دهید. باید به افرادی که با آنها رابطه جنسی برقرار کرده اید اطلاع دهید که شما HIV مثبت هستید. شریک‌های شما باید آزمایش بدهند و در صورت ابتلا به ویروس دارو‌های لازم را دریافت کنند. همچنین آنها باید از وضعیت HIV خود آگاه باشند تا دیگران را آلوده نکنند.
• از سوزن تمیز استفاده کنید. در صورتی که از مواد مخدر تزریقی استفاده می‌کنید، اطمینان حاصل کنید سوزن استریل است و آن را به اشتراک نگذارید. از برنامه‌های توزیع سرنگ در کشور خود استفاده کنید و برای ترک مواد مخدر کمک بگیرید.
• اگر باردار هستید، بلافاصله درمان را شروع کنید. در صورتی که HIV مثبت هستید، ممکن است عفونت را به فرزند خود انتقال دهید. در صورتی که در دوران بارداری درمان شوید، می‌توانید احتمال آلوده شدن فرزند خود را تا دو‌سوم کاهش دهید.
• ختنه آقایان اهمیت دارد. بر اساس شواهد، ختنه آقایان می‌تواند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهد.

[/item]
[item title=”منبع”]

www.uptodate.com

www.patient.co.uk

[/item]
[/accordion]